Okładka miękka, przykurzenia.

Książka zaczyna się od pierwszego krwi płynienia, ale seksu w niej niezbyt dużo, dużo natomiast namiętności, potężnych i niszczących. Bo wcale nie potrzeba szekspirowskich królów, władczyń ze sztyletem i rękami we krwi, zazdrosnych dusicieli, żeby takie namiętności pokazywać, wystarczy podstawówka w niedużym mieście i kilka dziewczątek. Zresztą wiadomo, że z siłą młodocianych uczuć żadne późniejsze żary nie mogą się równać, że to właśnie jest wiek przysiąg, rozczarowań, rozpaczy i dramatów.
Właściwie to nie tyle trzy bohaterki, ile jedna, dwa razy pogrążona w zakochaniu i nie rozumiejąca, co się z nią dzieje. Inaczej można to ująć jako perypetie zamaskowane urokiem i słodyczą. Bo utwór ten jest i powieścią, i średniowiecznym moralitetem, ognie piekielne buchają co chwila z gruntu wstrząsanego podziemnym drżeniem, szybują w powietrzu demony i odprawiają całe przedstawienia w snach.

W książce tej tajemniczy, mroczny Hotel – zupełnie niczym Wenecja w Hipnotyzerze, innej powieści Majewskiego – to punkt przecięcia wielu światów, rzeczywistych i wyobrażonych, oraz wielu ludzkich losów. Mnóstwo znanych postaci krąży po korytarzach tego odrealnionego, a zarazem dziwnie konkretnego budynku, tworząc swoistą układankę osobistych historii, labirynt istnień – wyzwanie dla czytelnika. Niesamowita, niepokojąca powieść o poszukiwaniu własnej tożsamości i źródeł w pełnym chaosu świecie, ale też wielki traktat, w którym nieustannie przewijają się pytania o naturę sztuki i osobę artysty, o sens miłości, o prawdę i o współczesną, upadającą cywilizację.

Okładka miękka, rogi zagięte, przybrudzenia