Przez cały okres okupacji brałam udział w pracach „Patronatu”. Towarzystwa Opieki nad Więźniami w Warszawie. Organizacja ta – poza niesieniem pomocy więźniom – otaczała również, w miarę możności, opieką rodziny uwięzionych. Zarówno jedni, jak i drudzy potrzebowali nie tylko pomocy materialnej, ale i moralnej, aby uciec przed rozpaczą, poczuciem osamotnienia i opuszczenia.