Wizje człowieka i społeczeństwa w teoriach i badaniach naukowych

Okładka miękka zagięta.
Tom prezentuje rezultaty pierwszych w Polsce całościowych badań jakości życia populacji wielkomiejskiej, na przykładzie mieszkańców Poznania. W badaniach zastosowano metodologię wypracowaną dla Urzędu Miasta w Poznaniu oraz Fundacji Bertelsmanna i Banku Światowego. Diagnoza obejmowała 12 dziedzin ważnych dla jakości życia poznaniaków: własna sytuacja życiowa; mieszkanie, dom i sąsiedztwo; miasto, przestrzeń miejska oraz infrastruktura miasta; zaangażowanie obywateli w sprawy miasta; zdrowie i instytucje służby zdrowia; poziom życia mieszkańców i instytucje opieki społecznej; poziom przestępczości i poczucie bezpieczeństwa; spędzanie czasu wolnego; stan i zasoby środowiska naturalnego; praca; instytucje edukacyjne oraz struktura demograficzna populacji poznaniaków. Książka jest początkiem cyklu publikacji z wieloletnich badań w Poznaniu „”Studia nad Jakością Życia””.

Badania przeprowadzone w Toruniu, celem których było m. in. odtworzenie ukrytych wymiarów (pionowych) oraz poznania ich przestrzennego rozkładu (wymiar poziomy) pozwoliło scharakteryzować względną stałość tej struktury oraz zarysowujące się kierunki przekształceń rozpoczęte w okresie przemian ustrojowych po roku 1989 (…). Okładka miękka

Okładka miękka powycierana, rogi lekko pozaginane

Oprawa twarda w materiale z obwolutą. Obwoluta lekko uszkodzona.

Okładka miękka
Książka pt. „”Autonomia robotnicza”” bardzo szeroko traktuje ten temat, poruszając wiele różnorodnych wątków: badania robotnicze, analizę składu klasowego, krytykę organizacji partyjnych i związkowych, taktykę akcji bezpośredniej, kwestie uznania itd. Zaprezentowany w niej materiał jest potrzebnym głosem w dyskusji na temat teorii i praktyki radykalnego ruchu pracowniczego. Koncepcje walki, a także postulaty polityczne, nie mogą zostać „”wniesione”” czy „”narzucone”” klasie pracowniczej z zewnątrz, ale muszą zostać wypracowane w jej wnętrzu. Pracownicy nie są bezkształtną masą, którą można formować na wzór takich czy innych ideologicznych koncepcji. W tym kontekście staje się oczywistym, że to nie ruch pracowniczy ma wyrażać dążenia anarchistów, ale dokładnie odwrotnie. Potwierdza to historyczna perspektywa, w której – ruch anarchistyczny wyrasta z emancypacyjnych dążeń ruchu pracowniczego. To nie robotnicy „”nie dorośli”” do anarchistycznych ideałów, to raczej anarchistyczna teoria i praktyka ugrzęzła w niezrozumiałych dla robotników „”wymysłach””, pozostających współcześnie bez żadnego odniesienia społecznego. Konsekwencją tego pojawiające się sprzeczności, konflikty, ideowy dyskomfort powinny być wykorzystane w celu odrzucenia dogmatycznych gorsetów i otwarcia się na nową dyskusję i działanie.