Okładka miękka, rogi lekko zagięte, przykurzenia.

Bohaterka powieści, Nori Laetius, cierpi na amnezję: dzieciństwo jest dla niej białą plamą. Ale, jak przeczuwa, właśnie w zagadkowej przeszłości kryją się przyczyny jej nerwicy, wyobcowania, nieumiejętności bycia normalną kobietą i w konsekwencji nieudanego małżeństwa z Leonhardem. Ojciec Nori – tyle wie z napomknień rodziców – był nazistą, ona sama urodziła się w 1943 roku w niemieckim wówczas Kołobrzegu. Po wojnie matka, która rozeszła się z mężem, oddała ją do internatu i wyjechała do USA. Nori obarcza rodziców winą za swoje nieudane życie.
Latem 1981 roku – Polska ogarnięta jest falą strajków – Nori jedzie do Kołobrzegu, gdzie zakochuje się w niedoszłym pianiście i filozofie Adamie Łętowskim. Adam angażuje się po stronie Solidarności.
Akcja powieści, napisanej w formie fikcyjnej autobiografii, toczy się w Polsce okresu Solidarności i stanu wojennego, problematyka polska jest w tej książce wszechobecna.