Oprawa twarda. Autograf autora. Pierwsza dojrzała postmodernistyczna pozycja w literaturze polskiej. Postmodernizm autora jest rozumiany jako skutek wpływu na literaturę twórczości „”nowoczesnej”” eksperymentalnych dzieł.

Okładka miękka powycierana, wymaga podklejenia, rogi lekko zagięte.
Z okładki:
Wstrząsający, syntetyczny zapis psychologii stosunków polsko-żydowskich. Dramatyczne losy cudem uratowanej z getta Żydówki, poszukiwanie przez nią własnej tożsamości i narastający konflikt z przybranym ojcem. Wszystko to na tle szerokiej panoramy; widzimy więc getto, okupacyjną rzeczywistość, wojenną tułaczkę, pogrom kielecki, marzec 1968 roku. Powieść napisana jest w konwencji dziennikarskiej relacji, na którą składają się urywki nagranych rozmów, listów, intymnych wspomnień i pamiętników.

Okładka miękka, rogi lekko zagięte, przykurzenia.

Anna Łazarska, słynna skrzypaczka, w tajemnicy przed ojcem – Witoldem Łazarskim, otwiera szufladę jego biurka. Znajduje dziennik. Dowiaduje się z niego, że nie jest osobą, za którą się przez lata uważała – Polką, córką prawnika. Witold Łazarski znalazł ją pod murem getta, przygarnął i otoczył opieką. Informacje zawarte w dzienniku wywołują w niej szok. Postanawia uciec od człowieka, którego przez lata miała za ojca, i od znanej sobie rzeczywistości – aby znaleźć odpowiedź na pytanie, kim jest naprawdę. Przeszłość Anny bezlitośnie wkracza w jej życie w osobach siostry i dziadka. Którą tożsamość Anna ostatecznie uzna za swoją?