Zebrane w tej książce teksty pozornie sprawiają wrażenie misz-maszu, ponieważ łączą ze sobą tak odmienne zjawiska jak twórczość Romana Opałki i praktyki partycypacyjne, spory na temat praw autorskich i zdjęcia talibów (…),estetyka relacyjna i strategie przepracowywania przeszłości w sztuce polskiej po 1989 roku.