Obtarcia, zadarcia, naddarcia obwoluty, przykurzenia, prywatna dedykacja.

Oprawa twarda w materiale.

Obtarcia, zadarcia, naddarcia, zagniecenia obwoluty, w pierwszym tomie brak fragmentu obwoluty na grzbiecie i wpis na wewnętrznej stronie okładki przedniej i wklejce- ołówkiem, na stronie przedtytułowej- długopisem, przykurzenia.

,,Listy stanowią uzupełnienie biografii James Joyce napisanej przez Richarda Ellmanna. W Listach widzimy Joyce'a jako ambitnego młodzieńca, dobrowolnego wygnańca, zazdrosnego i namiętnego kochanka (listy do Nory z 1990r.), troskliwego ojca."

Oprawa twarda w materiale z obwolutą. Obwoluta powycierana i uszkodzona.

Okładka miękka, drobne przykurzenia

Okładka miękka

Oprawa twarda w materiale z obwolutą. Obwoluta lekko powycierana.

Listy ciemnych mężów (łac. Epistolae obscurorum virorum, EOV) – zbiór satyrycznych listów łacińskich powstałych w Niemczech na początku XVI w.

Tom pierwszy EOV ukazał się trzykrotnie. W 1515 i 1516 zawierał 41 listów; trzecie wydanie, również z 1516 jest poszerzone o 7 listów, czyli jest ich w nim łącznie 48. W roku 1517 ukazuje się drugi tom, obejmujący 62 listy; w tym samym roku, ukazuje się drugie wydanie drugiego tomu, poszerzone o 8 listów. Ten dwutomowy rozszerzony zespół można uważać za zbiór „”klasyczny””. Tom trzeci z 1689 roku jest już tylko naśladownictwem, zdezaktualizowanym i nie pochodzącym spod pióra tych samych autorów.

Listy ciemnych mężów są dziełem anonimowym, i to tak dalece, że nawet podane jest mylące miejsce druku i nazwisko drukarza, również niewiele daje określenie roku wydania, bo zwrot anno quo supra – roku jak wyżej, niczego w istocie nie oznacza. Wyszły one spod pióra literatów i uczonych humanistów, nie są one jednak utworem który by nie był związany z ówczesną literaturą i tendencjami, jakie panowały w społeczeństwie owej epoki. Dziś wiemy już, iż „”listy pisali”” m.in. Ulrich von Hutten, Jan Jäger oraz Herman Busch. Istnieje też podejrzenie, że autorem któregoś z listów mógł być Marcin Luter.

Bezpośrednim motywem powstania listów była obrona hebraisty Jana Reuchlina. W wielkim ruchu umysłowym niemieckiego Renesansu, którego najwyższe natężenie w Niemczech nastąpiło na początku XVI w., rzecznicy postępu zaatakowali duchowieństwo, zwłaszcza zakonne i uniwersytety, przypisując im skostniałą uczoność i niski poziom umysłowy i moralny.
(wikipedia.pl)