Niebo ma kolor zielony

Okładka miękka, rogi lekko zagięte.
Powieść o raju utraconym, którego symbolem jest rodzinny dom, a właściwie ogród, wraz z całym bagażem jego jasnych i ciemnych stron. Historia ta odkrywa, jak trudno połączyć ze sobą dwa odmienne światy, tak samo jak trudne jest bliskie obcowanie, gdy jedna ze stron traci to, co kocha ponad wszystko, a drugiej odbiera się niezależność. To powieść współczesna, lecz pojawiają się w niej także wątki z przeszłości, rzucające cień na losy bohaterów. Czy to książka o zdradzie, o niezrozumieniu, o tym, co dzieli, czy o tym, co łączy? O czymkolwiek ona jest, stawia ważne pytania: Czy warto karać, czy wybaczać? Trwać czy trzaskać drzwiami?