Błony umysłu

Esej filozoficzny, w którym autorka bada granice poznania, świadomości i tożsamości. Posługując się metaforą „błon” – cienkich, niemal niewidocznych granic oddzielających nas od innych ludzi, świata i samych siebie – analizuje, jak kształtuje się ludzki umysł i jego relacja z rzeczywistością.