Okładka miękka, przykurzenia.

Martín Casariego o swojej książce:

Już od jakiegoś czasu miałem ochotę napisać powieść noir (…). To jedna z tych książek, których pisanie dostarczyło mi najwięcej przyjemności. Jest też ze wszystkich najbardziej kinowa (czasami krytycy mówią o niektórych powieściach, że są bardziej filmowe niż literackie, co świadczy o ich wielkiej swobodzie i jeszcze większej ignorancji). Chciałbym być taki jak Max, choć może nieco mniej rozpity i oczywiście z nieco większym szczęściem, a Elsa i García to dwie postaci, które uwielbiam; nic więc dziwnego, że czasami ogarnia mnie chęć, żeby do nich wrócić, do czasów, kiedy się poznali, zakochali, zaprzyjaźnili i rozstali. Mnie nie kupisz to powieść, która oczywiście wiele zawdzięcza całej wielkiej tradycji, mającej własne zasady. Ale mam nadzieję, że jest w niej jednak doza oryginalności.