Warszawa – stolica Polski i główne centrum polskiego ruchu oporu – liczyła w chwili wybuchu wojny około 1 miliona 300 tysięcy mieszkańców. W dniu wyzwolenia była wymarłym cmentarzyskiem ruin. 800 tysięcy warszawiaków straciło życie w obozach koncentracyjnych, na skutek potwornych warunków bytowania i w bezpośredniej walce z hitlerowskim okupantem. Po powstaniu warszawskim około pół miliona mieszkańców musiało opuścić miasto. Śródmieście i przylegające dzielnice pokrywała skorupa 20 milionów sześciennych gruzów. […] Wzniesione w mieście pomniki i liczne tablice upamiętniające tragedię miasta, a pomnik Nike stał się symbolem walczącej Warszawy.

Niewielkie zadarcia i zagniecenia okładek i rogów. Okładka miękka.

„”Hitlerowska polityka totalnej zagłady narodu polskiego zmierzała od początku wojny również do eksterminacji naszej kultury. Rabunek wszystkiego, co można było wywieźć, oraz zaciekłe niszczenie innych zabytków przyniosło ogromne straty, ale byłoby one znacznie większe, gdyby nie ofiarna, często heroiczna walka licznego grona polskich bibliotekarzy, archiwistów, muzealników, antykwariuszy i wielu bezimiennych ludzi różnych zawodów, którzy nie zważając na grożące im niebezpieczeństwo prowadzili konsekwentną walkę o ocalenie dóbr kultury narodowej.
Tom pierwszy zawiera wspomnienia organizatorów i uczestników akcji ratowania zbiorów muzealnych, bibliotecznych i archiwalnych.
W drugim tomie księgi zebrano wspomnienia dotyczące ratowania zbiorów prywatnych, działalności bibliofilów i antykwariuszy warszawskich w czasie okupacji oraz opisy akcji rewindykacyjnych polskich dóbr kulturalnych.””

Zadarcia i zagniecenia okładek i rogów. Okładka twarda w płótnie + obwoluta.