Deklaracja celna

Okładka miękka lekko powycierana

Okładka miękka, przykurzenia.

Okładka miękka powycierana, przybrudzenia, rogi lekko zagięte.

Okładka miękka, rogi lekko zagięte, przykurzenia.

Bohaterką jest macedońska pisarka, Lila, o życiorysie do złudzenia przypominającym biografię autorki, narratorką zaś tytułowa ukryta kamera – mikroskopijny chip znajdujący się w palcu nogi bohaterki.
Centrum opowieści stanowi trzymiesięczny pobyt Lili na artystycznym stypendium w Wiedniu. Pokój dzieli Lila z albańską fotografką i pakistańskim śpiewakiem, a ciąg zdarzeń przebiega w schemacie: wzajemne relacje trójki stypendystów – znajomość, która przeradza się w przyjaźń – miłość Lili i Pakistańczyka – choroba Albanki – rozstanie. Lila prowadzi dziennik, ciepły i niebanalny opis dzieciństwa i wczesnej młodości, studiów w Rumunii i pracy w Bukareszcie, pełen reminiscencji z wyjazdów literackich do USA, Tajwanu, Szwecji…
Bywanie i przebywanie w różnych krajach to główne zajęcie Lili. Każdy z odwiedzanych krajów staje się jej domem, każdy porzuca dla kolejnego. W gruncie rzeczy jest to książka o nomadyzmie, o nieustannym zmienianiu miejsca, o byciu zawsze u siebie i wszędzie obcym.

Okładka miękka, rogi lekko zagięte, przykurzenia.
„”Kim jest Krystian, pyta dziadek. Moim najlepszym przyjacielem, odpowiadam. Skąd, pyta dziadek. Ze szkoły, z Zagrzebia. Kim są jego rodzice, wypytuje dziadek. Mama jest muzułmanką, tata Serbem, a on jest pedałem, odpowiadam. Niezły kocioł, mówi dziadek i śmieją mu się oczy””.

„”Darkroom”” to ironiczny, lekko groteskowy opis współczesnego życia, doskonały portret młodego pokolenia, dla którego, jak mówi jeden z bohaterów, gej Krystian, „”życie jest jak darkroom – nigdy nie wiesz, kto i w jaki sposób Cię wydyma, ani też kogo ty wydymasz i jak. Ale to zbyt podniecające, żeby ot tak, poprostu wyjść…””. W emigrującą rzeczywistość bohaterów książki wplecione zostały ciepłe, nostalgiczne wspomnienia dawnego jugosłowiańskiego świata.